Ως γονιός, χρειάζεσαι τη συνεργασία των παιδιών σου. Συνεργασία σημαίνει να δουλεύετε από κοινού για να πετύχετε κάτι ή κάποιον στόχο. Εσύ και τα παιδιά σου ζείτε μαζί κι αν έχεις τη συνεργασία τους, τα πράγματα θα πάνε πολύ καλύτερα για εσένα και για τα ίδια. Ορίστε μερικά πράγματα που μπορείς να κάνεις, καθώς επίσης και μερικά πράγματα που δε θα έπρεπε να κάνεις, για να αποκτήσεις αυτή τη συνεργασία.

Για να κάνεις το παιδί σου να συνεργαστεί, πρέπει πρώτα να του μιλήσεις σχετικά με το τι θέλει το ίδιο. Αν προσπαθήσεις να αναγκάσεις το παιδί σου να κάνει κάτι, όπως το να παίξει ένα μουσικό όργανο, η ικανότητά του να παίζει αυτό το όργανο δε θα βελτιωθεί. Αν όμως του μιλήσεις γι’ αυτό πρώτα, ρωτώντας το πώς θα του φαινόταν να παίζει ένα μουσικό όργανο ή τι όργανα του αρέσουν, τότε ίσως συμφωνήσει ότι θα ήταν καλό για το ίδιο να ξέρει πώς να παίζει ένα.

Το να προσπαθείς να πείσεις το παιδί σου με δωροδοκίες (προσφέροντάς του πράγματα σε αντάλλαγμα για τη συνεργασία του) είναι το λάθος πράγμα να κάνεις. Κάνεις ένα πολύ μεγάλο λάθος αν πεις: «Θα σου δώσω μια καραμέλα αν το κάνεις αυτό». Αυτό το είδος της πειθούς δεν έχει αποτέλεσμα. Παρομοίως, αν έλεγες στο παιδί σου: «Έι, δε θα σου άρεσε να πας στο δωμάτιό σου και ν’ αλλάξεις τα ρούχα σου;» θα μπορούσες κάλλιστα να λάβεις ως απάντηση: «Όχι!». Στα παιδιά δεν αρέσει να τους λένε τι θα τους αρέσει ή τι δε θα τους αρέσει να κάνουν, οπότε αυτό το είδος της πειθούς επίσης αποτυγχάνει.

Αντί της πειθούς, μπορείς να κάνεις ένα από δύο πράγματα: μπορείς να ελέγξεις ομαλά και να κατευθύνεις το παιδί σου θετικά και να δουλέψεις μαζί του, και με αυτό τον τρόπο να το βάλεις να κάνει αυτό που του ζήτησες να κάνει –με τη χρήση πολλής επικοινωνίας μπρος πίσω ανάμεσα σ’ εσένα και το παιδί– ή μπορείς απλώς να αφήσεις το παιδί ήσυχο. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Στα παιδιά δεν αρέσει αν δεν τους απευθύνουν τον λόγο ή αν δεν τα ρωτήσουν τι σκέφτονται για κάτι.

Το παιδί σου θα ανταποκριθεί καλά και θα έχει θετική αντίδραση στον καλό έλεγχο και στην καλή επικοινωνία. Οπότε, όταν μιλάς στο παιδί σου, αν δουλεύεις πάνω στο πώς να επικοινωνείς μαζί του και προσπαθείς να βρεις πράγματα με τα οποία μπορείτε και οι δυο να συμφωνήσετε, και αν του δείχνεις αγάπη και φροντίδα, μπορείς να το κάνεις να κάνει όλων των ειδών τα πράγματα.

Για παράδειγμα, μπορείς να ζητήσεις από το παιδί σου να κάνει απλά πράγματα, όπως να αγγίξει το πάτωμα, να αγγίξει το κεφάλι του, να δείξει προς το μέρος σου ή να βρει το τραπέζι μέσα στο δωμάτιο. Μπορεί να χαζολογήσει για λίγο, αλλά μετά από λίγο, θα κάνει ό,τι του ζητήσεις να κάνει. Μετά, αν πεις: «Ας πάμε να φάμε», θα το κάνει.

Η αλλαγή συμβαίνει επειδή το παιδί σου ανακαλύπτει ότι τα πράγματα που του λες να κάνει δεν πρόκειται απαραίτητα να περιορίσουν τη δική του θέληση να συνεργαστεί. Έτσι, οι οδηγίες σου δεν είναι επικίνδυνες γι’ αυτό. Επομένως, εσύ κι εκείνο μπορείτε να κάνετε κάτι μαζί.

Αν αφήνεις πάντοτε το παιδί σου να κάνει ό,τι θέλει, δεν πρόκειται να τα πάει καλά και δεν πρόκειται να είναι σε θέση να επικοινωνεί εύκολα με άλλους ανθρώπους ή να συνεργάζεται με αυτούς. Αν θέλεις το παιδί σου να κάνει κάτι, η λύση δεν είναι να το αφήνεις απλώς να κάνει αυτό που κάνει και να μην επεμβαίνεις ή να προσπαθείς να ελέγχεις τις πράξεις του ή τη συμπεριφορά του.

Για παράδειγμα, μερικές φορές, όταν είναι ώρα να πάει για ύπνο, το παιδί σου μπορεί να πει: «Θέλω να μείνω ξύπνιος μαζί σου» και θα επιμένει σ’ αυτό, προσπαθώντας να δείξει ότι έχει τη δύναμη να επιλέγει τι θέλει να κάνει.

Τι μπορείς να κάνεις;

Για να πετύχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα, πρέπει να μπεις σε επικοινωνία μαζί του. Αν πεις: «Λοιπόν, ώρα να πας στο κρεβάτι σου τώρα» και εκείνο πει: «Όχι», μην επιμείνεις σ’ αυτό το θέμα. Παράτα το θέμα αυτό και απλώς μίλα για κάτι άλλο. Θα μπορούσες να ρωτήσεις: «Τι έκανες σήμερα;», κι όταν αυτό απαντήσει, ρώτησε: «Πού συνέβη αυτό;». Και μετά απλώς συνέχισε τη συζήτηση ρωτώντας το: «Πώς;» ή «Αα, αλήθεια; Είναι γεγονός;». Και μετά, αφού έχεις επικοινωνήσει μαζί του για λίγο, ρώτα το: «Λοιπόν, τι λες να πας για ύπνο;» και η απάντηση του παιδιού θα είναι «Εντάξει».

Το θέμα είναι ότι δε χρειάζεται να χρησιμοποιήσεις δύναμη. Δε χρειάζεται να του προσφέρεις δώρα ή να προσπαθήσεις να το πείσεις. Αντί γι’ αυτό, μπες σε επικοινωνία με το παιδί σου και θα είσαι σε θέση να το βάλεις να κάνει ό,τι θέλεις να κάνει.

Μη φοβάσαι να χρησιμοποιήσεις έλεγχο, αλλά μη χρησιμοποιήσεις δύναμη. Και αν συνεχίσεις να το κάνεις αυτό, το παιδί σου θα αρχίσει πραγματικά να έρχεται σε εσένα για να το κατευθύνεις. Αλλά αν δεν του δώσεις αυτή την κατεύθυνση, θα νομίζει ότι δε νοιάζεσαι γι’ αυτό.

Καλός έλεγχος και επικοινωνία είναι ο τρόπος για να κάνεις το παιδί σου να συνεργαστεί και για να το βοηθήσεις να τα πάει καλά στη ζωή του όσο μεγαλώνει.