Οι γονείς συχνά ανησυχούν μήπως «κακομάθουν» τα παιδιά τους. Όταν μιλάμε για ένα κακομαθημένο παιδί, πρέπει πραγματικά να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό. Τι είναι ένα κακομαθημένο παιδί;

Κακομαθαίνεις ένα παιδί αφαιρώντας την ελευθερία δράσης του! Δεν το κακομαθαίνεις με το να το αγαπάς ή ακόμα και με το να του δίνεις πράγματα. Μπορείς να δώσεις σ’ ένα παιδί σχεδόν οτιδήποτε και να μην το κακομάθεις. Αλλά αν του στερήσεις την ανεξαρτησία (προσωπική ελευθερία) δράσης του θα το κακομάθεις.

Η ανεξαρτησία δράσης μπορεί να αφαιρεθεί από ένα παιδί με πολλούς τρόπους.

Ο πρώτος είναι σταματώντας το από το να κάνει κάτι ή κάνοντάς το να κάνει κάτι χωρίς τη συνεργασία του, το οποίο λες ότι κάνεις «μόνο για το καλό του». Αλλά αυτό μόνο το εμποδίζει από το να πάρει τις δικές του αποφάσεις και το τιμωρεί ακόμα περισσότερο όταν οι δικές του αποφάσεις το οδηγούν σε μπελάδες.

Για παράδειγμα, ας πούμε ότι ένα παιδί αποφασίζει να βοηθήσει έναν φίλο του στα διαβάσματά του μετά το σχολείο. Ως αποτέλεσμα, φτάνει σπίτι λίγο αργά για το οικογενειακό δείπνο. Ο πατέρας του αναστατώνεται γι’ αυτό και του λέει ότι δεν επιτρέπεται να αργεί για τα οικογενειακά γεύματα – ποτέ! Ας πούμε ότι τότε ο πατέρας παίρνει κάμποσο από το χαρτζιλίκι του παιδιού ως τιμωρία. Τώρα το παιδί έχει τιμωρηθεί για τη δική του απόφαση και συνειδητοποιεί ότι πραγματικά δεν έχει ελευθερία στις πράξεις ή στις αποφάσεις του.

Ένα άλλο συνηθισμένο λάθος είναι να λες συνεχώς σε ένα παιδί πόσο καλοί είναι όλοι προς αυτό και πως όλος ο κόσμος τρέχει για λογαριασμό του και πόσο αχάριστο (δε δείχνει ευγνωμοσύνη) είναι ως αντάλλαγμα και ότι δε δείχνει την εκτίμησή του από καμία άποψη. Αυτός είναι ένας ακόμη τρόπος για να αφαιρέσεις από ένα παιδί την ανεξαρτησία δράσης του. Αυτό το κάνει να νιώθει σαν να σου χρωστάει και ότι δε θα πρέπει να προσπαθεί να κάνει πράγματα για τον εαυτό του.

Η αλήθεια είναι ότι κανένα παιδί δεν κακόμαθε ποτέ με τη στοργή, τη συμπόνια, την ευγένεια, την κατανόηση, ούτε καν με το να του κάνουν τα χατίρια. Θα μπορούσες να δώσεις στο παιδί σου ένα αυτοκίνητο, μια μοτοσικλέτα ή οτιδήποτε άλλο εσύ, ως παιδί, είχες ποθήσει και το παιδί σου δε θα κακομάθει. Θα μπορούσες να του δώσεις καλύτερα παιχνίδια από οποιονδήποτε άλλο στη γειτονιά και να μην το κάνεις υπερόπτη (κάποιος που κοιτά τους άλλους αφ’ υψηλού).

Αυτό που δουλεύει καλύτερα είναι να επιτρέπεις στο παιδί σου να ενεργεί για τον εαυτό του και να παίρνει τις δικές του αποφάσεις με τους φίλους που παίζει και με τους συμμαθητές του. Μπορεί να βγει έξω και να μοιραστεί τα υπάρχοντά του αν θέλει ή όχι. Εξαρτάται από το ίδιο. Αν του επιτραπεί να ζει έτσι, θα ανακαλύψει από μόνο του πώς λειτουργούν τα πράγματα στον κόσμο. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να μάθει.

Είναι απαραίτητο να διαλύσουμε μια παλιά προκατάληψη (λανθασμένη πεποίθηση), ότι η αγάπη και η στοργή αναστατώνουν τελείως ένα παιδί και του δημιουργούν μπελάδες ή το τρελαίνουν κιόλας. Οι άνθρωποι το πιστεύουν αυτό – αλλά δεν είναι αλήθεια.

Μπορείς να είσαι βέβαιος ότι ο πιο γρήγορος τρόπος για να κακομάθεις το παιδί σου δεν είναι αγαπώντας το, αλλά αφαιρώντας την ελευθερία δράσης του.