Υπάρχει ένα συστατικό που έλειπε όσον αφορά τη μελέτη και την εφαρμογή των δημοσίων σχέσεων καθ’ όλη τη διάρκεια της ύπαρξης αυτού του θέματος. Αυτή η παράλειψη είναι ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους που οι δημόσιες σχέσεις ήταν ατελείς ως θέμα και, συνεπώς, κάτι που θα μπορούσε να προκαλέσει πρόβλημα σε οποιονδήποτε χρησιμοποιεί τις δημόσιες σχέσεις.

Οπότε, ποιο είναι το συστατικό που έλειπε; Είναι η πραγματικότητα.

Πραγματικότητα σημαίνει τα πράγματα που αντιλαμβανόμαστε (παρατηρούμε ή έχουμε επίγνωση αυτών) με τις αισθήσεις μας, όπως η όραση, η ακοή, η όσφρηση και η αφή. Αυτά είναι τα πράγματα που είναι πραγματικά. Η πραγματικότητα είναι βασικά συμφωνία με αυτό που βλέπουν οι άνθρωποι και τις πληροφορίες του φυσικού σύμπαντος. Πραγματικότητα είναι ο βαθμός συμφωνίας που επιτυγχάνεται μεταξύ των ανθρώπων. Είτε είσαι σε συμφωνία με τους ανθρώπους γύρω σου είτε διαφωνείς με αυτούς και, καθώς συμφωνείς ή διαφωνείς, δημιουργείς τη δική σου πραγματικότητα.

Για παράδειγμα, αν εσύ και ένα άλλο άτομο βρισκόσασταν στην παραλία και άρεσε και στους δυο σας ο καθαρός αέρας και ο λαμπερός ουρανός και συμφωνούσατε ότι είναι ωραίο το να βρίσκεστε εκεί, οι δυο σας θα μοιραζόσασταν μια πραγματικότητα.

Εκείνα τα πράγματα με τα οποία εσύ κι οι σύντροφοί σου συμφωνείτε είναι πραγματικά. Εκείνα τα πράγματα με τα οποία διαφωνείτε δεν είναι πραγματικά.

Για παράδειγμα, αν είχες σκοπό να γίνεις χορευτής, αλλά οι γονείς σου ήθελαν να γίνεις γιατρός και ήταν πρόθυμοι να υποστηρίξουν μόνο αυτό, πιθανότατα αυτό θα προκαλούσε μεγάλη αναστάτωση. Ο σκοπός σου δε θα ήταν πραγματικός σε αυτούς κι έτσι μπορεί να τον αγνοούσαν, να προσποιούνταν ότι δεν υπήρχε και να μη σε υποστήριζαν στην επίτευξη αυτού του στόχου. Σ’ αυτόν τον βαθμό, δε θα ήσουν πραγματικός σε αυτούς. Και οι γονείς σου θα σταματούσαν να είναι πραγματικοί σ’ εσένα.

Στη Scientology έχει ανακαλυφθεί ότι η πραγματικότητα είναι αλληλένδετη (σχετίζεται ή συνδέεται) με δύο άλλα συστατικά (τμήματα που αποτελούν ένα σύνολο). Αυτά τα δύο επιπλέον συστατικά είναι η στοργή και η επικοινωνία.

Με τη λέξη στοργή εννοούμε «συναισθηματική απόκριση». Εννοούμε «το αίσθημα στοργής ή την έλλειψή της, το θετικό ή το αρνητικό συναίσθημα που συνδέεται με τη ζωή».

Η στοργή σχετίζεται περισσότερο με τον χώρο. Στην ουσία, η στοργή θα μπορούσε να οριστεί ως η «θεώρηση της απόστασης», αφού οι άνθρωποι που είναι μακριά ή κοντά ο ένας στον άλλο έχουν διαφορετικούς τρόπους να δείχνουν τη στοργή τους. Σκέψου κάποιον με τον οποίο σου αρέσει να βρίσκεσαι στον ίδιο χώρο σε σύγκριση με κάποιον που δε θέλεις να βρίσκεσαι γύρω του ή που προσπαθείς ακόμα και να τον αποφύγεις. Αυτό έχει να κάνει με τη στοργή σου γι’ αυτούς τους ανθρώπους.

Για παράδειγμα, αν συναντούσες έναν φίλο σου που ήρθε στο αεροδρόμιο, τον οποίο δεν είχες δει για πολύ καιρό, πιθανότατα θα τον υποδεχόσουν με ενθουσιασμό και θα τον αγκάλιαζες. Αυτό είναι πολύ μεγάλη στοργή. Ένα αντίθετο παράδειγμα θα ήταν αν σε καλούσαν να πας στο γραφείο του διευθυντή του σχολείου σου, ο οποίος ήταν γνωστός για το ότι είναι πολύ αυστηρός και όχι και τόσο φιλικός. Πιθανότατα θα φοβόσουν και θα δυσκολευόσουν να είσαι στον ίδιο χώρο με αυτόν. Αυτό είναι πολύ χαμηλή στοργή.

Επικοινωνία είναι η ανταλλαγή (το να δίνεται και να λαμβάνεται κάτι μεταξύ ανθρώπων) ιδεών διά μέσου του χώρου.

Αυτά τα τρία συστατικά –η στοργή, η πραγματικότητα και η επικοινωνία– συνιστούν το Τρίγωνο του ARC της Scientology (από τις αγγλικές λέξεις Affinity [Στοργή], Reality [Πραγματικότητα] και Communication [Επικοινωνία]), και όλα μαζί αποτελούν τα συστατικά μέρη της κατανόησης.

Αν η μια γωνία αυτού του τριγώνου (ας πούμε το Α) αυξηθεί, οι άλλες δύο γωνίες θα αυξηθούν επίσης. Αν η μια γωνία μειωθεί, οι άλλες δύο θα μειωθούν επίσης.

Έτσι, αν υπάρχει υψηλό επίπεδο στοργής, τότε υπάρχει επίσης υψηλό επίπεδο πραγματικότητας και υψηλό επίπεδο επικοινωνίας. Αν υπάρχει χαμηλό επίπεδο στοργής, τότε υπάρχει επίσης χαμηλό επίπεδο πραγματικότητας και χαμηλό επίπεδο επικοινωνίας.

Αν υπάρχει υψηλό ή χαμηλό επίπεδο όσον αφορά το R, τότε υπάρχει επίσης υψηλό ή χαμηλό επίπεδο όσον αφορά το Α και το C.

Ας πάρουμε ως παράδειγμα τη φορά που έπρεπε να πας στο γραφείο του διευθυντή του σχολείου. Παρόλο που σύμφωνα με τις φήμες αυτός μπορεί να ήταν αυστηρός και όχι και τόσο φιλικός, εσύ θα μπορούσες να εφαρμόσεις το Τρίγωνο του A-R-C. Αν θα κοίταζες γύρω στο γραφείο του διευθυντή του σχολείου, μπορεί να παρατηρούσες κάτι που θα σου έδινε μια ευκαιρία να δημιουργήσεις πραγματικότητα. Ας πούμε ότι είδες μερικά τρόπαια στο ράφι του και παρατήρησες ότι ήταν για εθελοντές πυροσβέστες και για εξαιρετική προσφορά προς την κοινότητα. Απλώς και μόνο με το να εκφράσεις ενδιαφέρον και να τον ρωτήσεις γι’ αυτά τα βραβεία, θα μπορούσες να αυξήσεις την επικοινωνία. Ο διευθυντής μπορεί να σου μιλούσε σχετικά με τα περιστατικά κι εσύ μπορεί να ανακάλυπτες κάποιο κοινό ενδιαφέρον που μπορεί να έχετε, όπως για παράδειγμα τη διατήρηση των δασών στην κοινότητά σου. Η στοργή ανάμεσά σας αυξάνεται με την επικοινωνία και οι δυο σας έχετε συμφωνία (πραγματικότητα) σχετικά με ένα θέμα, επομένως το A-R-C αυξάνεται και αυτό επιφέρει καλύτερη κατανόηση.

Έτσι λειτουργεί το Τρίγωνο του ARC. Αυξάνεται ή μειώνεται ως ένα ενιαίο σύνολο. Δεν μπορεί το R κάποιου να βρίσκεται χαμηλά και το A και το C να βρίσκονται ψηλά.

Οι δημόσιες σχέσεις υποτίθεται ότι είναι ένας τρόπος για να κάνεις την επικοινωνία σου κατανοητή στους άλλους. Είναι ένας τρόπος μετάδοσης ιδεών. Ας υποθέσουμε ότι προσπαθούσες να επικοινωνήσεις μια πραγματικότητα (R) που κατά κάποιον τρόπο ήταν αλλοιωμένη, δηλαδή δεν ήταν αληθινή. Σε μια τέτοια περίπτωση η επικοινωνία πιθανότατα να είχε απήχηση στην αρχή, αλλά μετά θα επέστρεφε πίσω σ’ εσένα με άσχημο τρόπο, λόγω της αλλοιωμένης πραγματικότητας.

Για παράδειγμα, ένας έμπορος ναρκωτικών που προωθεί τις «ψυχεδελικές εξάψεις» ενός νέου ναρκωτικού στους μαθητές ενός σχολείου στην αρχή μπορεί να κάνει μερικούς μαθητές να τον ακούσουν. Ωστόσο, αργά ή γρήγορα, κάποιος θα αναφέρει τον έμπορο ναρκωτικών στην αστυνομία, που θα τον συλλάβει.

Στη ζωή ίσως να έχεις παρατηρήσει πολλά παραδείγματα ιδρυμάτων, επιχειρήσεων και ανέντιμων επαγγελματιών που προώθησαν τα προϊόντα τους με υποσχέσεις που δε σκόπευαν να τηρήσουν. Τα μηνύματά τους μπορεί να προσεγγίζουν κόσμο στην αρχή, αλλά λόγω της ζημιάς που προκαλούν, καταλήγουν σε πραγματικό μπέρδεμα: νομικές διώξεις, φυλάκιση και άλλα πολλά. Το να λέει κανείς ψέματα προκαλεί πάντοτε δυσκολίες σε όσους δεν είναι ειλικρινείς.

Αυτή η σύνδεση μεταξύ της στοργής, της πραγματικότητας και της επικοινωνίας και το πώς η καθεμία από αυτές εξαρτάται ή επηρεάζεται από τις άλλες είναι, φυσικά, μια ανακάλυψη που πραγματοποιήθηκε στη Scientology. Δεν ήταν διαθέσιμη στους ανθρώπους που συμμετείχαν στα πρώτα στάδια των δημοσίων σχέσεων. Έτσι, έλεγαν, και ακόμα λένε, κυρίως ψέματα.

Οι παλαιότεροι επαγγελματίες στον τομέα των δημοσίων σχέσεων θεωρούσαν ότι ήταν ευκολότερο απλώς να λένε ψέματα. Έλεγαν ότι κάτι ήταν καλύτερο ή μεγαλύτερο απ’ ό,τι ήταν στην πραγματικότητα, όπως στην περίπτωση της διαφήμισης ενός τσίρκου με τρεις πίστες. Ή διέδιδαν ψέματα στα κρυφά ή κατέκριναν κάποιον λέγοντας ψέματα, ώστε να καταστρέψουν την υπόληψή του. Οι παλιότεροι επαγγελματίες του τομέα των δημοσίων σχέσεων χρησιμοποίησαν κάθε λογής τρόπους για να προκαλέσουν έκπληξη ή για να κινήσουν το ενδιαφέρον των ανθρώπων γι’ αυτό που έλεγαν. Και ο ευκολότερος τρόπος για να το κάνουν αυτό ήταν αλλάζοντας «τα γεγονότα», ώστε να κάνουν κάτι να φαίνεται μεγαλύτερο και καλύτερο ή να κάνουν κάτι να φαίνεται πολύ χειρότερο απ’ ό,τι ήταν στην πραγματικότητα.

Για παράδειγμα, οι υπεύθυνοι δημοσίων σχέσεων της «ψυχικής υγείας» επινόησαν «στατιστικές» για τους παράφρονες, χωρίς καμία σύνδεση με το τι υπήρχε ή το τι συνέβη στ’ αλήθεια. Η δήλωση των υπεύθυνων δημοσίων σχέσεων ότι «9 στους 15 Άγγλους θα τρελαθούν σε κάποια στιγμή της ζωής τους» είναι ένα ξεκάθαρο ψέμα. Αυτές οι ψευδείς στατιστικές από τους υπεύθυνους δημοσίων σχέσεων χρησιμοποιούνται για να επηρεάσουν τα νομοθετικά σώματα των κυβερνήσεων, ώστε να λάβουν χρήματα γρήγορα για τα προγράμματά τους για την «ψυχική υγεία».

Οι τρόποι με τους οποίους οι υπεύθυνοι δημοσίων σχέσεων χρησιμοποιούν τα χρήματα και τους ανθρώπους, –είτε αυτοί έχουν προσληφθεί από έναν δικτάτορα, έναν βασιλιά, έναν πρόεδρο ή μια εταιρεία–, δείχνουν ότι έχουν συνηθίσει να διαδίδουν επιζήμια και κακόβουλα ψέματα.

Για παράδειγμα, μια φορά ένας πρόεδρος των ΗΠΑ ανέφερε δύο διαφορετικούς αριθμούς για το πόσο πολύ αυξήθηκε το ετήσιο κόστος της κυβέρνησης, μέσα σε δύο μόλις μήνες. Είναι ολοφάνερο ότι ο υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων που είχε προσπαθούσε να επηρεάσει το Κογκρέσο.

Ο υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων που προωθεί το πιο πρόσφατο αυτοκίνητο ως το «Αυτοκίνητο του Αιώνα» ή ο διαφημιστής ελεύθερης πτώσης με αλεξίπτωτο που διαφημίζει ένα «αλεξίπτωτο που ποτέ δεν αποτυγχάνει να ανοίξει» και άλλα πολλά είδη γεγονότων, είναι όλα τους ενέργειες δημοσίων σχέσεων και πολλές από αυτές είναι πιθανόν γεμάτες ψέματα.

Αν πάρεις μια εφημερίδα ή δώσεις προσοχή στους ανθρώπους στον δρόμο, ακούς και βλέπεις συνεχώς PR, PR, PR. Όλα αυτά είναι ψέματα.

Η τεράστια δύναμη επικοινωνίας των εφημερίδων, των περιοδικών, του ραδιοφώνου, της τηλεόρασης και των σύγχρονων «μέσων μαζικής ενημέρωσης» ελέγχεται από τους υπεύθυνους δημοσίων σχέσεων ομάδων που θέλουν να έχουν μεγάλα οφέλη και ειδική μεταχείριση, παρότι αυτό μπορεί να βλάψει πολλούς άλλους ανθρώπους. Και προκειμένου να το κάνουν αυτό να συμβεί, οι υπεύθυνοι δημοσίων σχέσεων ελέγχουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με ψέματα.

Κι έτσι, οι δημόσιες σχέσεις έχουν μετατραπεί στο «ο καλύτερος τρόπος για να πεις ψέματα», σε έναν τρόπο να πειστούν οι άνθρωποι να πιστέψουν οτιδήποτε λέει ο υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα έναν κόσμο όπου πολλοί άνθρωποι πιστεύουν λιγότερο στην ανθρώπινη τιμιότητα και καλοσύνη. Έχει μειώσει την ελπίδα επίτευξης υψηλών στόχων, έχει αποδυναμώνει την αφοσίωση των ανθρώπων στη χώρα τους και έχει κάνει πιο δύσκολο το να μπορεί να διακρίνει κανείς το σωστό από το λάθος.

Γιατί συμβαίνει αυτό;

Όταν κάποιος χρησιμοποιεί την επικοινωνία για να λέει μόνο ψέματα, η στοργή μειώνεται και προκύπτει μίσος. Αυτό συμβαίνει επειδή το R (η πραγματικότητα) έχει καταστραφεί. Για παράδειγμα, σε μια χώρα που χρησιμοποιεί σωματική βία για να κάνει τους ανθρώπους ν’ ακολουθούν εντολές που δε θέλουν να ακολουθήσουν ή που νιώθουν ότι δεν είναι σωστές, οι άνθρωποι καταλήγουν ν’ αναστατώνονται πάρα πολύ και αρχίζουν να αισθάνονται μίσος. Μετά από λίγο διάστημα, το μίσος μπορεί να μετατραπεί σε εξεγέρσεις και πόλεμο.

Όταν οι δημόσιες σχέσεις διαδίδουν μόνο μια ψευδή πραγματικότητα, τότε το αποτέλεσμα θα είναι η στοργή και η επικοινωνία να βρίσκονται επίσης σε χαμηλό επίπεδο και αυτό θα στραφεί εναντίον όποιου το χρησιμοποιούσε αυτό, με πολύ δυσάρεστο τρόπο.

Οπότε, το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξέρεις, το οποίο θα σε βοηθήσει να χρησιμοποιήσεις με ασφαλή τρόπο τις δημόσιες σχέσεις, είναι το εξής: ΔΙΑΤΗΡΗΣΕ ΕΝΑ ΥΨΗΛΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.

Όσο περισσότερα ψέματα χρησιμοποιείς στις δημόσιες σχέσεις, τόσο πιθανότερο είναι ότι αυτές θα έχουν αρνητικό αντίκτυπο, όχι μόνο σε άλλους αλλά και σ’ εσένα.

Έτσι προκύπτει ο εξής νόμος:

ΠΟΤΕ ΜΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΣ ΨΕΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ.

Επομένως, το πρόβλημα με τις δημόσιες σχέσεις ήταν η έλλειψη πραγματικότητας. Ένα ψέμα, φυσικά, είναι μια ψευδής πραγματικότητα.

Το πρόβλημα όσον αφορά τις δημόσιες σχέσεις ήταν ο παράγοντας ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!

Όταν βγάζεις ένα δελτίο τύπου για ένα καινούριο ανοιχτήρι που ανοίγει εύκολα κονσέρβες και θέλεις να πεις: «Ακόμα κι ένα παιδί μπορεί να το χρησιμοποιήσει», διαπίστωσε πρώτα εάν αυτό είναι αλήθεια. Δώσε αυτό το ανοιχτήρι σ’ ένα παιδί και βάλ’ το ν’ ανοίξει μια κονσέρβα. Εάν διαπιστώσεις ότι μπορεί να το κάνει, τότε είναι αλήθεια. Τώρα μπορείς να χρησιμοποιήσεις τη φράση: «Ακόμα κι ένα παιδί μπορεί να το χρησιμοποιήσει». Αλλά μην το μεγαλοποιείς περισσότερο απ’ ό,τι είναι στην πραγματικότητα, αποκαλώντας το: «Το Ανοιχτήρι του Αιώνα». Αυτό το μήνυμα δε θα γίνει κατανοητό.

Απλώς και μόνο επειδή το ραδιόφωνο, η τηλεόραση και ο τύπος στέλνουν ένα σωρό μηνύματα όλη την ώρα, δε σημαίνει ότι αυτά γίνονται κατανοητά από τον κόσμο. Πραγματική επικοινωνία σημαίνει ότι το μήνυμα προσέγγισε κάποιον.

Το κάθε ψέμα είτε θα μειώσει το C (επικοινωνία) είτε μια μέρα θα το σταματήσει τελείως, επειδή δεν υπάρχει πλέον καμία εμπιστοσύνη ή στοργή.

Οπότε, υπάρχει τρόπος να ξέρεις και να χρησιμοποιείς τις δημόσιες σχέσεις. Αλλά, αν ένα άτομο χρησιμοποιεί τις δημόσιες σχέσεις μόνο με ψέματα, θα προκαλέσει πολλά προβλήματα και θα χάσει την όποια αξία έχει ή την όποια εκτίμηση τρέφουν γι’ αυτόν οι άλλοι.

Αν συνεχίσεις να λες την αλήθεια και χρησιμοποιείς υψηλή στοργή, θα είσαι σε θέση να επικοινωνήσεις και να κάνεις κατανοητό το μήνυμά σου.

Όταν το γνωρίζεις αυτό, οι δημόσιες σχέσεις γίνονται ένα πολύ χρήσιμο θέμα.

Το επόμενο πράγμα που πρέπει να ξέρεις είναι προς «ποιον» ή προς ποιο «κοινό» προσπαθείς να επικοινωνήσεις. Και γνωρίζοντας αυτές τις πληροφορίες, μπορείς να ολοκληρώσεις τα πρότζεκτ σου με επιτυχία.